جلسه

فضای جلسات از آغاز تا پایان را به چند بخش تقسیم وجداگانه بررسی می کنیم:

1. ورود

2.پمفلتخوانی

3.مشارکت

4.پمفلتخوانی

5.دعا

ادامه نوشته

جلسه

فضای جلسات بر پایه عشق و محبت،دوستی،خدمت... می باشد ودر مسیر تبلیغ و نشر نمایی از بهبودی برای جذب افراد است.

جلسات به دور از فضای حاکمیتی رئیس و مرئوسی است و توسط تیمی متشکل از منشی،گرداننده،خوش آمدگو،خزانه دار،مسئول نشریات، نماینده... که تماما عناوین خدمتی و افتخاریست اداره می شود که احساساتی چون تمایل راحتی و همرنگی را برای شرکت کنندگان به همراه دارد.

از بدو ورودمان توسط خوش آمدگو و سایر اعضا مورد نوازش و محبت قرار می گیریم چنین عملی موجب تسلی خاطرو ایجاد ذهنیت و باوری مثبت درونمان می شود خصوصا وقتی از دنیای پر از آشوب بیرون رو به جلسه می آوریم.

جلسه را با دعا و مراقبه آغاز می کنیم...

با رعایت اصول و قوائدی ساده مشارکت می کنیم هر آنچه از درون آزارمان می دهد، اشتباهات، گناهان، ناگفته ها، رنجشها، تجربیات، موفقیتها و شکستهایمان را در جمع می گوییم سپس به جای ملامت،تمسخر،سرزنش تشویق و احترام می شویم و فرقی نمی کند درست است یا غلط مقصر هستیم یا ذیحق در هر حال دیگران فقط گوش می کنند ودر پایان صحبت  تشویقمان می کنند. همین عمل به ظاهر پسندیده ساده تاثیرات عمیقی در خلق و خوی ما و شرکت کنندگان خواهد داشت. وقتی در برابر شکایات، گلایات، راست و دروغمان پاسخی جز سکوت و تشویق نمی بینیم در توهم و خیالپردازی خوش باورانه ای فرو میرویم ما از لحاظ روحی تخلیه ، آرام  ودیدمان مثبت می شود غافل از اینکه واقعیات هنوز پابرجایند و فقط ما توسط سکوت، تایید و تشویق اعضا دچار توهم شده ایم. تشویق جزو اصلیترین اصول جلسات است پس از هر صحبت،گزارش، خواندن نوشته و مطلب...خواننده مورد تشویق و تحسین حضار قرار می گیرد که در بخشی جداگانه به شرح آن خواهیم پرداخت.

در لحظات آغازین و پایانی مطالبی گزیده از نشریات انجمن را می خوانیم اما تا کنون از خود نپرسیدیم چرا بین این همه مطلب این چند مورد را می خوانبم؟ در واقع اینها همان مطالبی اند که برای حفظ ، تداوم حضور و پیشبرد اهداف انجمن است که باید به صورت روزانه به خود تلقین کنیم

از جمله متون: فقط برای امروز، معتاد کیست، چگونگی عملکرد،سنتها... متونی که بسیار استراتژیک و خاص اندکه در جای خود قابل بحث مفصلی اند. 

 دعای پایانی به صورت حلقه متشکل از اعضاست که با گرفتن دستان یکدیگر دعا را زمزمه می کنیم، در پایان نیز به نشان عشقورزی و محبت یکدیگر را در آغوش می گیریم. در حلقه ای که به باور ساده لوحانه خود، خدارا به حضور در بینمان دعوت می کنیم غافل از اینکه از لحاظ علمی و ماورائی وقتی مناجات به این شکل باشد یعنی حالت جمعی دایره ای و دستان متصل و فشرده به هم تنها چیزی که حاصل مشود متصاعد شدن نیروها و انرژی های شیطانیست که ظاهری آرامشبخش و فرح بخش دارند اما تاثیری همچون مواد مخدر بر جای می گذارند آرامش و لذتی برای لحظات محدود و جنگ و دغدغه ای برای طول روز...

دوست عزیز،؛ همدرد گرامی باورش سخت است اینهمه تشویق و ترغیب ها نه برای نجاتمان بلکه برای نا بودیمان باشد. همه این تاییدات و تشویقها و آغوشهای باز توشه ی سفر نابودیمان است نه بهبودی.

متاسفانه اکثرمان وقتی از دنیای پر هیاهوی زندگی و اجتماع وارد انجمن و فضای اصلی آن یعنی جلسات می شویم دور واقعیات و حقایق زندگیمان پرده ای از توهم کشیده می شود روزگاری کوتاه را با این تشویق و تاییدات سر می کنیم مدتی را در قبال هر اشتباه، ترس، گناه و احساس گناه به جای درد و سرزنش،

 سکوت و تشویق و تایید می بینیم غافل از اینکه واقعیات و حقیقت پابرجا و قویتر از گذشته اند و وای به روزی که می فهمیم در باتلاقی از کثافات دست و پا میزدیم و عده ای نادان تر و نا آگاه تر از خودمان به جای نجاتمان، بابت این دست و پا زدنها سکوت و تشویق و تاییدمان می کردند.....